Op een prille lentedag wordt economiste Rebecca Stradiot verliefd op een kleine accordeon… Ze kan de slaap niet meer vatten! Ze droomt zelfs van accordeon!

Een jaar later geeft ze haar eerste optreden op de scène van de Antwerpse Bourla in ‘To be or not to be’ en wordt ze gevraagd door Theater Tol om in de producties ‘Scatola d’Angeli’ en ‘Faience’ mee te spelen. Ook stemmenclub Les Liseuses Fabuleuses doet beroep op haar accordeonspel. En nadien ook op haar stem. Van het ene komt het andere.

Intussen was Rebecca Stradiot solo te gast bij grote en kleine culturele centra, waaronder de Ancienne Belgique, CC Hasselt, De Roma, De Warande, CC De Werf, CC Belgica, …, op Broodje Brussel, tijdens ZuiderZinnen, op het festival De Accordeonslag (Nederland), op het Mellowtime Music Festival, ze speelde voor Antwerpen Wereldboekenstad, op de Antwerpse Museumnacht en in het Letterenhuis, op Romantiek in Oostende, op Andere Podia en Wintervuur (Zomer van Antwerpen), maar ook in bibliotheken, voor modeontwerpster Kaat Tilley, voor Actueel Leven en Denken, op de kamerpodia van Musica et Poetica...

Met Theater Tol speelde ze inmiddels als muzikant en theatraal figuur in verschillende producties in binnen- en buitenland, m.n. Corazon de Angeles, Faience, Nachtvlinder, Home Sweet Home en Taarten. Daarnaast verleende ze met Les Liseuses Fabuleuses o.m. haar medewerking aan Literaal, Mélange d’Anvers en de Nacht van de Musea.

Zowel publiek als organisatoren weten haar optredens erg te waarderen.

‘Bijzonder sfeervol en meteen de perfecte mindset voor het concert van Antony & The Johnsons’, schrijft Ancienne Belgique over haar programma ‘Alegria y Saudade’.

‘Uw muziek heeft iets breekbaars dat mij ontroert.’

‘Rebecca Stradiot combineert poëzie en vertellingen met de diatonische accordeon. Soms weemoedig, dan weer vurig, altijd met gouden vingers’, volgens CC Hasselt.

‘De pure verschijning van deze uitzonderlijke juffrouw die ons allen in sprookjes wil doen geloven is een aangename verpozing voor eenieder die graag eens de werkelijkheid ontvlucht’, aldus jazz-zangeres Yvonne Walter over ‘Een beetje liefde alstublieft?’.

‘Zachte kracht en krachtige zachtheid’, vertelt een toeschouwer over ‘Nog méér liefde!’.’

‘Eén brok poëzie, met niets te vergelijken’, schrijft Ingrid Vander Veken, auteur en gewezen theaterrecensent over ‘Rebecca’s Boudoir’.

‘Prachtig & Puur!’, aldus Sandra Deakin, Journaliste en TV- en radiomaakster over ‘Memoires van een jonkvrouw’.

‘Rebecca Stradiot is een van die muzikanten en woordkunstenaressen die je met een paar noten en zinnen kan ontwapenen’, schrijft Gazet van Antwerpen.

‘Dit was voedsel voor de ziel’, werd gezegd over ‘Perles Fines’.

‘Rebecca Stradiot groeide uit tot een accordeonfenomeen maar bemint daarnaast het woord in zijn meest lichtvoetige en romantische vorm; een Cupido in een vrouwelijke variant’ volgens Anne-Marie Segers, Presentator bij Radio 1 en Canvas.

‘Een voorstelling vanuit het hart’, zegt een luisteraar over ‘Sprookjes voor Grote Mensen’.

En de Festivalkrant van ZuiderZinnen 2005 meldt ‘De accordeonvirtuoze Rebecca Stradiot leest bloemen uit ‘Brieven aan Doornroosje’ en wisselt de teksten af met windhozen van accordeonmuziek’.

Maar bovenal staat in het gastenboek te lezen ‘Op en top Rebecca, met veel liefde voor wat je doet’.